Εσύ λες "τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη";;

        Όλοι λίγο ή πολύ θα έχουμε ακούσει τη φράση 'Λέω τα σύκα σύκα και τη σκάφη σκάφη’, μια φράση η οποία χρησιμοποιείται όταν κάποιος λέει τα πράγματα με τ’ όνομά τους, χωρίς υπεκφυγές ή προσπάθεια ωραιοποίησης.  Ήδη από την αρχαιότητα η παροιμία αυτή ‘κάνει αισθητή την παρουσία της’. Χρησιμοποιείται δύο φορές από τον Αριστοφάνη στην Αττική κωμωδία –σκαιός δε τις καγροικός ειμί την σκάφην σκάφην λέγων / αγροικός ειμί την σκάφην σκάφην λέγω- γεγονός που μας οδηγεί στο συμπέρασμα τι υπήρχε ήδη στην αρχαιότητα στον καθημερινό λαϊκό λόγο.

       Ο Λουκιανός επίσης  απαριθμώντας τις αρετές του συγγραφέα μνημονεύει την Αριστοφανική παροιμιακή φράση προσθέτοντας δίπλα στη σκάφη και τα σύκα: τοιούτος ουν μοι ο συγγραφεύς έστω, άφοβος, αδέκαστος, ελεύθερος, παρρησίας και αληθείας φίλος, ως ο κωμικός φησί, τα σύκα σύκα, την σκάφην δε σκάφην ονομάσων.

Τι συνειρμός κι αυτός; Πώς συνδέονται η σκάφη και τα σύκα με την ειλικρίνεια;

 Ίσως οι λέξεις αυτές για τον γνωστό αθυρόστομο-ελευθεριάζοντα της αρχαιότητας Αριστοφάνη να είχαν υπονοούμενη-«πονηρή» σημασία, μιας και στην Ειρήνη σύκον ονομάζεται το γυναικείον αιδοίον, εξαιτίας της οποίας ο «καθώς πρέπει» Αθηναίος πιθανότατα θα τις απέφευγε.

Δον κιχώτης